Artikel ini menjelaskan tertib susunan kedudukan ulama mujtahid, kitab dan terminologi (mustalahat) utama dalam mazhab Syafie sebagai antara kaedah utama dalam berinteraksi dengan teks-teks turath mazhab. Mendalami perkara ini sangat penting bagi para penuntut ilmu, pengkaji mazhab, pengamal undang-undang dan mufti bagi memahami sesuatu hukum yang dibincangkan oleh para fuqaha Syafi‘iyyah dalam karya-karya mereka. Aplikasi kaedah dilakukan terhadap tatacara dan manhaj yang diambil oleh fuqaha Syafi‘iyyah dalam hukum kenajisan khinzir. Penulisan ini bersifat kualitatif deskriptif melibatkan kajian kepustakaan melalui analisis dokumen terhadap teks-teks turath fiqh Syafie secara khusus serta penulisan para ulama kontemporari yang berkaitan. Hasil kajian ini menunjukkan bahawa pengetahuan dan kefahaman secara teliti dan terperinci tentang susunan kedudukan ulama mujtahid, tertib dan peringkat susunan kitab dan maksud mustalahat yang digunakan merupakan asas penting ketika berinteraksi dengan teks-teks turath mazhab Syafie agar kefahaman pembaca dan pengkaji selari dengan maksud sebenar pengarang dan pegangan mazhab. Tanpa memahami perkara ini dengan jelas, sesuatu fatwa atau hukum yang dikeluarkan akan menyimpang dari perjalanan mazhab, justeru tidak boleh disandarkan kepada mazhab itu sendiri. Dalam isu kenajisan khinzir, al-qawl al-mu‘tamad mazhab Syafie ialah khinzir dikategorikan sebagai najis mughallazah sama seperti hukum anjing, wajib dibasuh apa-apa yang bersentuh dengan mana-mana bahagian daripada khinzir sebanyak tujuh kali basuhan air mutlak di antaranya air bercampur tanah. Pandangan Imam al-Nawawi yang mengatakan bahawa khinzir bukan dalam kategori najis mughallazah yang perlu diulang basuhannya bukanlah pegangan muktamad mazhab Syafie dan tidak boleh dinisbahkan kepada mazhab.