Ibn Ḥajar al-‘Asqalānī merupakan seorang tokoh yang tidak asing lagi dalam bidang hadis. Namun, beliau juga mempunyai pelbagai karya dan sumbangan dalam bidang sejarah dan masih belum banyak kajian yang mengetengahkan sumbangan beliau dalam bidang ini. Antara karya beliau dalam bidang sejarah yang jarang diketengahkan adalah Inbā’ al-Ghumr bi Anbā’ al-‘Umr. Artikel ini bertujuan untuk mengetengahkan sumbangan Ibn Ḥajar al-Asqalānī dalam bidang tersebut menerusi kitab Inbā’ al-Ghumr bi Anbā’ al-‘Umr. Kajian ini menggunakan kaedah pengumpulan data melalui kajian kepustakaan dan dilakukan secara kualitatif. Hasil kajian ini mendapati bahawa Ibn Ḥajar al-‘Asqalānī bukan sahaja mempunyai kepakaran dalam bidang hadis semata-mata bahkan merangkumi bidang sejarah menerusi Inbā’ al-Ghumr bi Anbā’ al-‘Umr yang telah beliau hasilkan ini terutamanya peristiwa sejarah yang berlaku pada zaman beliau iaitu sekitar tahun 773H sehingga 850H.

This research focuses on a specific type of concealed flaws used by Abu Hatim al-Razi in the identification of concealed flaws in prophetic narrations. Abu Hatim described this particular type of concealed flaws as Luzum al-Tariq (persisting association to the chain of narration). This research defines luzum al-tariq and provides affirmative indications of its existence and the guidelines to identify such concealed flaws in a narration. Identifying concealed flaws of a common narration according to Abu Hatim is by referring to the affirmative indications. The affirmative indications are hidden which are identifiable through a meticulous inspection of the indicators. This study aims to reveal these indicators until they become apparent. I rely on the inductive and analytical methodologies to discuss Abu Hatim’s point of view as well as the comparative methodology to compare his view with other scholars’ views on this matter.