Abhidhamma merupakan ajaran agama Buddha yang termasuk dalam kitab suci Buddha yang terawal iaitu Tripitaka. Dicatatkan bahawa terdapat dua koleksi kanonikal Abhidhamma yang lengkap yang masih terpelihara iaitu Theravada-Abhidhamma dan Sarvastivada-Abhidhamma. Namun begitu, bagaimanakah Theravada dan Sarvastivada berpecah kepada dua kitab suci yang berbeza ini? Dalam kedua-dua kitab suci, bagaimana pula mereka menerangkan tentang ‘consciousness’? Tambahan pula, adakah terdapat penjelasan tentang ‘consciousness’ dari perspektif Islam? Jika ya, maka apakah yang dibincangkan oleh Islam tentang ‘consciousness’? Oleh itu, kajian ini ditulis dengan beberapa objektif iaitu untuk menjelaskan sejarah kemunculan Theravada dan Sarvastivada. Seterusnya, untuk mengenal pasti perbezaan antara Theravada dan Sarvastivada dalam mentakrifkan ‘consciousness’. Akhir sekali, untuk mencari makna ‘consciousness’ dari perspektif Islam. Hasil daripada kajian ini mendapati, kedua-dua kitab Theravada dan Sarvastivada ada membincangkan tentang consciousness. Hal ini kerana, masing-masing masih berpegang dengan prinsip Four Noble Truth yang merupakan asas kepada konsep consciousness. Manakala, dalam pandangan Islam pula, ‘consciousness’ merupakan perihal fizikal dan rohani yang berserah kepada Allah SWT.

Konsep teodisi merupakan perbincangan falsafah dalam teologi untuk menjawab persoalan mengapa Tuhan menciptakan hal-hal buruk dan masalah-masalah di dunia sekaligus sebagai bukti kewujudanNya. Manakala, Said Nursi yang merupakan sarjana Muslim kontemporari, mempunyai perspektif yang menarik dalam membincangkan masalah dan konsep teodisi ini. Justeru itu, kajian ini bertujuan menjelaskan sejarah kemunculan teodisi semasa fasa St. Augustine dan Irenaeus. Seterusnya menjelaskan bagaimana teodisi mampu menumbuhkan keyakinan seseorang kepada Tuhan menurut sudut pandang orang Barat. Selanjutnya, kertas kerja ini akan membincangkan konsep teodisi dari perspektif Islam yang dikupas oleh Imam Badiuzzaman Said Nursi dalam kitabnya, Risalah An-Nur serta pandangan beberapa cendekiawan Islam yang lain. Kajian ini merupakan kajian kualitatif yang menggunakan kaedah kepustakaan bagi pengumpulan data. Seterusnya, pengkaji menganalisis kandungan kitab Risalah An-Nur dalam merungkai konsep teodisi oleh Said Nursi. Kajian mendapati Said Nursi dan cendekiawan Islam yang lain memandang kesakitan sebagai bukti kasih dan wujud-Nya Allah Taala. Tuntasnya, dalam memahami af’al Allah, pasti ada kebaikan dan hikmah di sebalik kesakitan dan penderitaan setiap hamba-Nya yang meyakini Allah sebagai sebaik-baik pelindung

Orientalis membincangkan tentang masalah Islam dan kehidupan Nabi Muhammad SAW termasuklah membahaskan tentang kesahihan hadis yang disampaikan oleh ulama terdahulu. Apabila mereka enggan menerima hadis, mereka juga akan menolak mukjizat Nabi Muhammad SAW. Kertas kerja ini bertujuan mengumpul pandangan Orientalis terhadap mukjizat Nabi Muhammad SAW seperti al-Quran, kejadian Israk Mikraj, dan kejadian air yang mengalir dari jari Nabi SAW. Kajian ini juga mengenengahkan beberapa pandangan Orientalis yang menghujahkan tentang kepalsuan serta pembohongan mukjizat Nabi Muhammad SAW. Antara Orientalis yang menyuarakan tentang mukjizat Nabi SAW ialah Ignaz Goldziher, Joseph Schatch, William Muir, Clinton Bennet, David Samuel Morgoliouth dan Frederick Stephen Colby. Selanjutnya, kajian ini membincangkan tentang pandangan beberapa sarjana Muslim yang melawan hujah-hujah Orientalis tersebut berdasarkan hujah daripada Quran, Hadith dan hujah-hujah logik. Kajian ini merupakan kajian kualitatif yang menggunakan kaedah kepustakaan bagi pengumpulan data. Seterusnya, data dianalisis secara deskriptif interpretif. Hasil kajian mendapati bahawa Orientalis menganggap mukjizat Nabi SAW hanya sebagai rekaan, mereka menafikan setiap mukjizat Nabi SAW dan mempersoalkan kesahihan hadis-hadis yang berkaitan. Kajian ini diharap dapat menggugurkan dakwaan-dakwaan yang dikemukakan oleh orientalis tentang mukjizat Nabi Muhammad SAW.

Perkahwinan merupakan perkara asas yang harus dilakukan seseorang dengan persetujuan antara dua pihak sebagai langkah pertama dalam membentuk institusi keluarga. Setiap agama juga menganggap perkahwinan sebagai satu ikatan antara lelaki dan perempuan yang suci dan agung dalam kehidupan manusia. Perkahwinan sejenis pula merupakan perkahwinan dari pasangan yang sama jenis kelaminnya melalui sebuah acara keagamaan. Di Barat, khususnya di beberapa buah negara majoriti penganut Kristian, perkahwinan sejenis bukanlah perkara yang baharu malah fenomena lesbian, gay, biseksual dan transgender (LGBT) kini menjadi satu fenomena yang semakin hari semakin diterima masyarakat sebagai satu kehidupan sosial. Fenomena ini telah berkembang di seluruh dunia dan menjadi suatu amalan termasuk di Malaysia. Justeru, kajian ini bertujuan untuk mengetahui adakah agama Kristian memandang perkahwinan sejenis itu sebagai suatu ikatan yang suci dan dibolehkan dalam agama mereka memandangkan beberapa buah negara di Barat telah membenarkan perkahwinan sejenis ini. Selanjutnya, kajian ini akan mengupas pandangan Islam ke atas perkahwinan sejenis. Kajian ini merupakan kajian kualitatif yang menggunakan kaedah kepustakaan bagi pengumpulan data. Seterusnya, data dianalisis secara deskriptif interpretif. Dapatan kajian menunjukkan bahawa pada dasarnya, kedua-dua ajaran agama Kristian dan Islam tidak membenarkan perkahwinan sejenis. Walau bagaimanapun, terdapat pandangan minoriti sarjana Kristian yang tidak menghalang perkahwinan sejenis. Kajian ini penting dalam merungkai permasalahan LGBT daripada akar umbi iaitu pegangan agama yang dianuti pengamal LGBT sendiri.

Gereja Ortodoks adalah salah satu daripada tiga kumpulan utama Kristian, disamping Roman Katolik dan Protestan. Kedua-dua cabang agama Kristian Gereja Ortodoks dan Roman Katolik kekal sebagai cabang yang berbeza dari kepercayaan yang sama. Roman Katolik merupakan denominasi Kristian terbesar, dengan lebih daripada satu bilion pengikut di seluruh dunia. Ortodoks Timur pula merupakan denominasi Kristian kedua terbesar, dengan lebih daripada 260 juta pengikut. Ortodoks Timur termasuklah gereja kebangsaan, seperti Gereja Ortodoks Yunani dan Gereja Ortodoks Rusia. Terdapat sedikit persamaan antara Gereja Ortodoks dan Roman Katolik. Gereja Ortodoks Timur dan Roman Katolik mempunyai akar yang sama, tetapi pendekatan yang sangat berbeza tentang cara mereka mentafsir ajaran Kristian. Kajian ini bertujuan mengkaji sejarah Gereja Ortodoks serta kepercayaan mereka dan perbandingan antara Gereja Ortodoks dan Kristian Roman Katolik. Kajian ini merupakan kajian kualitatif yang menggunakan kaedah kepustakaan bagi pengumpulan data. Seterusnya, data dianalisis secara deskriptif interpretif. Kajian mendapati Gereja Roman Katolik lebih tertumpu kepada undang-undang, logik dan kuasa pusat Pope, manakala Gereja Ortodoks Timur lebih mementingkan mengekalkan kepada cabang kepercayaan dan mentadbir melalui konsensus. Sejak kedua-dua gereja berpecah dalam The Great Schism 1054, mereka telah mengembangkan teologi yang berbeza berkaitan dengan teks Bible, sifat Tuhan, sifat manusia dan cara mereka memandang agama lain.